The Flemish government announced a yearly 70 million euro investment in healthy school meals, initially presented as free meals for every child. However, this funding only covers a daily apple per student, contingent on local government co-funding. This falls short of the initial promise of free meals.
The initiative shifted from providing free meals to emphasizing healthy eating. Critics argue that providing an apple will not alleviate student hunger or significantly improve their diets. This is seen as an ineffective and expensive solution.
This project exemplifies the consequences of compromise politics. The article points out how small concessions can lead to a significant waste of public funds without effectively resolving the actual issue. This pattern of allocating money to relatively inconsequential projects diverts resources from more essential government tasks.
The 70 million euros spent on this program is considered a small portion of the total budget (60 billion euros). However, the cumulative effect of these minor compromises steadily pulls the Flemish government away from its core responsibilities. This creates public confusion and mistrust.
De Vlaamse regeringspartij Vooruit leek zichzelf net voor 1 mei op een mooi cadeau te trakteren. Minister van Welzijn Caroline Gennez mocht aankondigen dat de Vlaamse regering 70 miljoen per jaar gaat uittrekken voor gezonde schoolmaaltijden. Zo kon de partij uitpakken met de nakende realisatie van een van haar symbolische prioriteiten: gratis schoolmaaltijden voor elk kind.
Of ... toch niet? Bij nader inzien blijkt dat regeringscadeau toch vooral een mooie strik rond een lege doos. In de praktijk wordt er genoeg geld voorzien om elk kind dagelijks een appel te geven. En dan nog enkel op voorwaarde dat het lokale bestuur een kleine helft van de subsidie bijpast.
Toegegeven, het is soms al te makkelijk om cynisch te klinken over politieke besluitvorming. In dit geval is het evenwel moeilijk om nÍét cynisch te zijn. Want wat begon met een strijd om gratis schoolmaaltijden, zal dus eindigen met een mand appelen. Of een peer, dat mag ook. Een banaan of een mandarijn liever niet, blijkbaar, want die worden niet lokaal geproduceerd. Met welgemeende excuses voor mijn cynisme dus, maar welk probleem wordt hier nu precies opgelost?
Toen Vooruit in de kiescampagne de gratis schoolmaaltijden als absolute onderwijsbreekpunt voorstelden, lokte dat al verbazing uit. Kampt het Vlaamse onderwijs niet met andere, urgentere en grotere uitdagingen? Is dat wel haalbaar en betaalbaar in scholen die vaak helemaal niet voorzien zijn op catering? Is dit wel een effectieve manier om armoede te bestrijden? Maar goed, als (dure) investering in sociaal beleid en gezondheidspreventie zou een gezonde lunch voor elk kind nog wel te verdedigen kunnen zijn.
Daar blijft nu zo goed als niks van over. Kinderen zullen niet plots minder honger lijden op school als ze een appel krijgen. Subtiel verschoof Vooruit de communicatie al van ‘gratis’ naar ‘gezond’. Maar kinderen zullen ook niet plots een gezondere levensstijl aannemen, als ze twee keer per week een kommetje soep drinken. Dit is een dure slag in het water.
Op een manier is dit de typische, welja, vrucht van compromispolitiek. Een dromedaris is een koerspaard dat door een ministerraad is gewandeld, wist Gaston Eyskens al. Partij x wil iets, partijen y en z willen dat juist daarom zeker niet geven. Het compromis is dan vaak dat partij x iets anders en kleiners krijgt. Te weinig om gelukkig en nuttig te zijn, maar net genoeg om mee uit te pakken.
Het probleem met zulke compromissen is dat ze wel degelijk geld kosten, hoewel ze niets oplossen. Weer jaagt de Vlaamse regering 70 miljoen door de schouw, omdat het (nog) kan. Het is een onooglijk bedrag op een budget van 60 miljard, maar al die compromissubsidietjes bij elkaar drijven de Vlaamse regering almaar verder weg van haar kerntaken.
Ook progressieven mogen zich daar zorgen over maken, op 1 mei en op elke ander dag van het jaar. Want burgers begrijpen steeds minder dat de ene dag een regering noodgedwongen moet snijden in lonen, uitkeringen en pensioenen en dat de volgende dag een andere regering appels en koelkastcheques uitdeelt. Dat onbegrip is terecht.
Skip the extension — just come straight here.
We’ve built a fast, permanent tool you can bookmark and use anytime.
Go To Paywall Unblock Tool