Beste Tom Waes

Zoals gynaecologen in opleiding het weleens plegen te zeggen: “Het is alles of niks, schat! Ofwel loop je met een boogje om mij heen en laat ik je volledig met rust, ofwel loop je met me mee, geef je me onderweg een paar kusjes, en zal ik je volledig verkrachten.”

Een curieuze redenering - ik kom er straks op terug - maar voor uw rehabilitatie vind ik ze wel bruikbaar. Dat is écht een kwestie van alles of niks, hoor. Die passage in Vive le vélo maandag was veruit de minst geschikte manier om uzelf voor het eerst sinds De Botsing weer aan Vlaanderen te tonen. Een programma over koers onderbreken om een publiek traantje weg te pinken: qua timing en locatie sloeg het nergens op - alsof je een pornofilm zou onderbreken voor een uiteenzetting over de kwantumtheorie.

U had radicaal moeten kiezen, vind ik. Nog een jaar in de luwte aan vrijwilligerswerk doen in scholen en voor ouders van verongelukte kinderen, zonder camera, en zonder een teken van leven te geven. Dat was een mooie optie geweest: met goede daden pak je niet uit, die verricht je in stilte en nederigheid. De andere optie was het andere uiterste: een week lang alomtegenwoordigheid op de openbare omroep. Eerst een uur oog in oog met Bart Schols, als enige gast in De afspraak. Met De Columbus de mooiste Europese tunnels doorkruisen. Uw eerste reis met Siska Schoeters. Twee dagen in Het Huis van Goens. Twee dagen in Die Huis van Goens. Dan crashen op de sofa van Niels Destadsbader, die Catorce Cervezas voor u zingt. Allemaal in dezelfde week uitzenden. Een bombardement: De Week van Waes. Dan had u er alles kunnen uitgooien, inclusief uw tranen - tot op de rand van dehydratatie.

U zou op zo’n overdaad natuurlijk veel kritiek gekregen hebben. Maar ach, die is er altijd, die was er nu ook. Niemand was tevreden. Iedereen zag dat uw biecht zorgvuldig in scène was gezet. Een paar keer gerepeteerd, wellicht. De vrouw die naast u zat, had meegedaan aan Kamp Waes - zelfs daar was over nagedacht. Helaas niet lang genoeg. Had u misschien per abuis Eva De Bleeker ingeschakeld voor media-advies?

Tot in Nederland toonden tv-recensenten zich misnoegd. Dinsdag zag het ernaar uit dat u een slechte week voor de boeg had, die zou culmineren in striemende weekendartikelen.

Gelukkig voor u was daar toen ineens de gynaecoloog in opleiding. De man met het talent, de gunstige persoonlijkheid, de jeugdige leeftijd en het blanco strafregister. Helaas zonder ethische botsabsorbeerder in de broek, want schuldig bevonden aan verkrachting. En hop, voor de media bestond u plots niet meer. De beloftevolle, toekomstige vrouwendokter ging met de resterende voorraad verontwaardiging aan de haal. Het debat over de gynaecoloog was slopend, maar het bracht me wel op een idee dat perfect bij u past.

Wat ik zo slopend vond, was dat geneut over het vonnis. Op het hoogtepunt van de onrust besloot een aantal opiniemakers om het vonnis te lezen. Ze pakten er zelfs mee uit, alsof ze dat anders niet doen. Meteen werd met de morele spierballen gerold: het vonnis noopt tot - jawel, de lievelingsterm van de deugpronkers - nuance! Bij mij niet. Het lezen was een fluitje van een cent. Duurt vier minuutjes, iets minder lang dan de ongewenste penetratie waarop het vonnis betrekking had. Maar veel nuance treft men er niet in aan: er deed zich verkrachting voor, er volgde veroordeling. Ook opschorting van straf, ja, maar daartegen gaat het parket in beroep. De discussie is niet afgesloten.

Hebt ú het vonnis al gelezen? Niet achterblijven, zeker doen! Want hier komt mijn idee: al dat mannelijke wangedrag, daar zit voor u een slim programma in. Ik heb mij deze week verdiept in het verschijnsel mannelijkheid - iedereen kan mijn artikel vanaf zaterdag lezen - en ofschoon ook het tegendeel bestaat, is toxische mannelijkheid een probleem. Een man is giftig als hij riskante, agressieve of hufterige daden stelt die anderen in gevaar brengen - van dronken rijden tot grensoverschrijdend gedrag in alle maten en gewichten.

U hebt, mijnheer Waes, typisch mannelijk gedrag gesteld. Maar u zult het nooit meer doen, hebt u beloofd in Vive le vélo - en dat hebben we onthouden. Nu is het zaak om al die andere mannen, die al die andere vormen van toxisch mannelijk gedrag stellen, eens op te zoeken met een cameraploeg in uw kielzog. Van de laffe hielenlikkers die zwegen als wijlen Steve Stevaert een vrouw achtervolgde naar het toilet, over de barmannen die drankjes spiken om vrouwen te misbruiken, tot de gynaecoloog in opleiding die veiligheidshalve wellicht beter alsnog zou switchen naar een specialisatie in de hersenchirurgie. U praat met hen - al dan niet anoniem, verduisterd, met vervormde stem - en probeert te achterhalen wat hen bezielt. Waarom ze geen heer zijn in plaats van een ploert. Waarom ze geen held zijn in plaats van een schurk. Waarom ze niet galant zijn in plaats van misdadig.

Gelet op uw kijkcijfers, uw masculiene charisma en bijbehorende overtuigingskracht, zou u met dat programma een revolutie veroorzaken in Vlaanderen. U bent niet meer jeugdig, maar hebt wel talent, een gunstige persoonlijkheid en een blanco strafregister. Zodus, aan de slag! We noemen het Detox Waes, een serie tegen giftige mannelijkheid.

Succes!

Joël De Ceulaer, senior writer