Ik meen mij te herinneren dat hij een goeie tien jaar geleden, ten behoeve van ‘Wauters vs. Waes’, eens van Bordeaux naar Parijs is gereden op een archaïsch rijwiel: daarop leer je rijden, als je de volksmond mag geloven, maar voor het overige zou ik Tom Waes niet klakkeloos in verband brengen met de wielersport.

Maar een publiekelijke boetetocht moet vanzelfsprekend ergens een aanvang nemen, en dan is het niet onlogisch als je broodheren, die onderhand wel weer een zekere tegenprestatie van je verwachten in ruil voor de publieke gelden die ze je toesteken, ‘Vive le vélo’ uitkiezen om je de problematiek van onverantwoord alcoholgebruik te laten verbeelden. De gezelligheidsdoctrine die sinds jaar en dag van kracht is in ‘Vive le vélo’, schrijft immers voor dat er tijdens het meieren over palmaressen, wattages en carbonframes ook weleens iets mag worden genuttigd. En daarbij: het was alweer even geleden dat Patrick Lefevere was langsgekomen.

Vrt

Gezien de verwachtingen viel de toon van ‘Vive le vélo’ nogal rauw op je dak maandag. Eenmaal de kolderieke klarinet uit de generiek weer opgezouten was, werden we onthaald aan het soort kale houten tafel waar lang geleden verzetslieden aan werden ondervraagd. Op het blad stonden vier glazen, naar schatting tien minder dan Waes er die keer op had. Bovendien bevatten ze allemaal water deze keer.

‘Hoe gaat het met je?’ vroeg Karl Vannieuwkerke: ik veronderstel dat hij, met zijn gage, ook wel tot zekere tegenprestaties zal kunnen worden bewogen als de situatie daartoe noopt. Het ging naar eigen zeggen goed met Tom Waes, gezien de omstandigheden. Breek me het bekken niet open. Maar, voegde hij eraan toe, zijn fysieke toestand was niet zijn voornaamste bekommernis. Sinds die novemberavond woog de schaamte op hem als een klam donsdeken, en zijn schuldgevoel was aanzienlijk. Toen hij in dat verband zijn gezin ter sprake bracht, kreeg hij het merkbaar moeilijk.

‘Ik voel dat het een moeilijke periode is geweest,’ zei Vannieuwkerke, want je bent een gevoelsmens of je bent ’t niet. ‘Maar je hebt ze wel zelf veroorzaakt.’ Het promillage werd erbij gehaald: 2,44, het equivalent van veertien glazen bier. Een stevige avond uit met je vrienden, omschreef Waes het. ‘Je bent er heel snel.’ Het waren bovendien geen pinten geweest. Wat wel, dat werd ons onthouden. Dat vond ik jammer, want als je er dan toch zo snel bent, zou ik ook niet graag worden verrast. Volgens officiële tellingen is een voorbereid mens er twee waard.

Jan Bakelants, Lotte Claes, Tom Waes en Karl Vannieuwkerke in ‘Vive le vélo, leve de Ronde!’VRT

Vannieuwkerke meldde dat er mailverkeer was binnengelopen van kijkers die niet begrepen waarom Tom Waes uitgenodigd was in ‘Vive le vélo’. Nochtans was het ook hún geld dat al die tijd zonder tegenprestatie was gebleven, dacht ik, maar niet zelden hadden die mensen een dierbare verloren aan een bezopen bestuurder. Dan let je niet op de kleintjes. Of Waes hun onbegrip kon begrijpen, vroeg Vannieuwkerke. ‘Ja,’ zei die. Waarna Vannieuwkerke de hoop uitsprak dat Waes nog iets zou betekenen qua sensibilisering. Ik voorzie posters in het straatbeeld, en BOB-campagnes met beroerde slogans. ‘Zie je de Waes? Laat je rijden!’

‘Vooruit is de weg,’ rondde Vannieuwkerke af; hij parafraseerde blijkbaar de honderdjarige vader van José De Cauwer. ‘Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen,’ zei Jan Bakelants. Frasen als lege glazen: ‘Vive le vélo’ was terug. Bijna was ik opgelucht.

Hoe keek u naar het optreden van Tom Waes? Laat het ons weten via openvenster@humo.be of via het formulier hieronder.