PHILIPPE GEUBELS «Samen met mijn vrouw en twee vrienden ben ik eens in een Chinees restaurant in Antwerpen gaan eten. We zaten aan het raam – de rest van de tafeltjes was bezet – en de meeste mensen die voorbij kwamen gewandeld, hielden kort halt om mij even goed te kunnen bekijken.

»Op zich al lichtjes gênant, natuurlijk, maar op een bepaald moment stopt er een koppel dat wel erg lang blijft staan loeren, en ook nog eens begint te zwaaien en op het raam te kloppen. Ik reageer met zo’n gebaar van ‘Jaja, ’t is al goed, ik ben het, wandel nu alsjeblieft door,’ maar ze blijven maar zwaaien en kloppen.

»‘Djiezes,’ zeg ik tegen mijn gezelschap. ‘Wat voor idioten zijn me dat?’ ‘Niks idioten,’ zeggen de mensen aan de tafel naast ons ineens. ‘Die zijn naar ons aan het zwaaien.’ Ja, shit zeg (lacht).

Philippe GeubelsVRT 1

»Wel nog een geluk dat het een goeie Chinees was: het was lekker, en vooral ook véél. Da’s typisch voor Chinezen, hè? Man, wij zijn eens Chinees gaan afhalen, en dat was juist genoeg! Daar gaan we nooit meer naartoe.»

Meer gênante momenten leest u in ons dossier.