‘Een lichtend voorbeeld.’ (U. Von der Leyen) ‘Wat ik zag, vervulde mij met hoop voor de toekomst, hoop voor mijn volk.’ (V. Zelenski) ‘Ik ben op een bij gaan zitten en toen stak die bij in mijn poep en nu doet mijn poep pijn. Is er nog cola?’ (D. Trump).

Zwijg mij van Bibi’s menopauzale opvliegers, en nog eerder zie ik Malle Vlad, met regenboogkleurige verentooi in het achterkwartier, voor het moederland meedoen aan het Songfestival dan dat ik hem verwar met een vredestichter, maar sinds maandag heb ik er vertrouwen in: wereldvrede is ophanden, en ze is eerst ingetreden op VRT Canvas. Zowaar Ruben Van Gucht was te gast in ‘De ideale wereld’.

vrt

Daar gingen geheid jaren van diplomatie aan vooraf. Stel nu dat iemand bij mij inlichtingen zou inwinnen in de trant van ‘Wat ís dat nu, ‘De ideale wereld’?’, dan zal ik bijvoorbeeld nooit nalaten die keer ter sprake te brengen dat Ruben Van Gucht aan de vooravond van de Ronde Van Vlaanderen urenlang op tv kwam terwijl hij persoonlijk het parcours verkende. Waarna ik uiteraard, nasnikkend nog, de toenmalige represailles van ‘De ideale wereld’ uit de doeken zal doen: een simultane livestream op het internet waarin te zien was hoe de redactie urenlang zwoegde aan de voltooiing van een legpuzzel. De te leggen beeltenis, zo bleek mondjesmaat, was die van een drol op een koersfiets.

vrt

Toen Ruben Van Gucht daarna naar de zware wapens greep, en aanstalten maakte om op tournee te gaan met Jacques Vermeire, gaf de redactie zich evenwel gewonnen: íémand moest inzetten op de-escalatie. Nooit vergeet ik de zin: ‘Humor is een spel van geven en nemen, Ruben, en je gaf ons te veel.’ Het conflict bekoelde, een koude oorlog brak aan. Zelfs de beide Korea’s vonden het na een tijdje wel érg koud worden.

vrt

Maar maandag kwam de dooi. Was het dankzij de twee regimewissels die sindsdien hadden plaatsgevonden bij ‘De ideale wereld’? Hoe dan ook, Ella Leyers toonde zich de gastvrijheid zelve met haar gast naast zich. De Ronde kwam ter sprake, maar niet die keer met de legpuzzel. En uiteraard werd er zijdelings gelachen met Rubens publiekelijk uit de oevers tredende paardrift, maar: slechts zijdelings.

En zo geschiedde: Ruben Van Gucht zat in ‘De ideale wereld’, maar zijn aflevering was doorsnee. Normaal zelfs. Ondertussen, in Stockholm, boende iemand al een Nobelprijs op.