Gust Joosen (77): ‘We kunnen niet nog minder doen dan nu het geval is’

“Een uitgestelde indexering heeft een grote impact als je een beperkt budget hebt. Want je winkelmandje in de supermarkt wordt al duurder zonder dat daar extra inkomsten tegenover staan”, zegt Gust Joosen. Hij had jarenlang een bakkerij en ging veertien jaar geleden op pensioen.

Hij en zijn vrouw krijgen een gezinspensioen van 2.200 euro per maand en dat bedrag raakt telkens erg snel op. Daarom is hij ook bezorgd over de beslissing om de pensioenen net als de ambtenarenlonen en de uitkeringen voortaan pas drie maanden na de overschrijding van de spilindex op te trekken. Voor de overheid is het een manier om besparingen te realiseren zonder aan het indexeringsmechanisme te raken. Alleen waarschuwt OKRA dat gepensioneerden bij elke indexaanpassing telkens eenmalig gemiddeld 70 euro verliezen en voor mensen als Joosen is dat veel.

Gust JoosenPhoto News

“Door ons lage pensioen ging ik enkele jaren geleden al opnieuw aan de slag als flexi-jobber. Elke vrijdag- en zaterdagnacht sta ik opnieuw in de bakkerij. Ik kan niet anders, maar gelukkig doe ik het wel graag”, vertelt hij. De extra inkomsten maken het mogelijk om af en toe met vrienden uit eten te gaan en om actief te zijn in het verenigingsleven. “Daarvoor zaten we elke maand aan ons spaargeld om rond te komen, maar daar zit je snel doorheen.”

Ondertussen hebben Joosen en zijn vrouw leren leven met hun beperkte pensioen. “We zullen die uitgestelde indexering wel voelen, maar eigenlijk kunnen we niet nog minder doen dan nu al het geval is.” Een troost is wel dat hun huis ondertussen afbetaald is, waardoor ze een troefkaart achter de hand houden voor als er onverwachte kosten komen. “Als een van ons ooit naar een woon-zorgcentrum moet, kunnen we het verkopen om ons verblijf daar te betalen.”

Stef Van Neste (66): ‘Zonder inkomsten van flexi-jobs zou ik niets kunnen doen’

Vijf jaar geleden dacht Stef Van Neste dat hij zijn professionele carrière voorgoed afgesloten had. Na meer dan drie decennia op de baan als internationaal truckchauffeur en enkele jaren dienst als instructeur bij een rijschool, was hij klaar om van zijn pensioen te genieten. Alleen besliste de stijgende levensduurte daar anders over.

“Mijn vrouw werkte deeltijds als poetsvrouw en heeft dus net als ik een laag pensioen. Ik krijg maar 1.600 euro per maand. Daarom nam ik recent twee flexi-jobs aan. Ik ben opnieuw aan de slag als rij-instructeur en rijd soms met een camionette rond voor het bedrijf van een vriend.”

Stef Van Neste.Thomas Sweertvaegher

Het lukt Van Neste wel om rond te komen, maar de flexi-jobs zijn nodig om zijn pensioen ook comfortabel te beleven. “Zodra je buiten komt, moet je geld uitgeven. Zonder die extra inkomsten zou ik thuis moeten zitten en niets kunnen doen”, vertelt hij. Het helpt hem ook om zijn oude levensstijl aan te houden. “In de supermarkt koop ik bijvoorbeeld liefst bioproducten, maar die zijn een stuk duurder. En ik zie het niet zitten om op gezonde voeding te besparen.” In plaats daarvan beknibbelt hij op concerttickets, terwijl hij vroeger net heel graag optredens bijwoonde.

Het stoort Van Neste dat de overheid aan de pensioenen raakt en ondertussen wel miljarden vindt om in defensie te investeren. “Alles wat de federale regering doet, vind ik misdadig. Het kan toch niet dat de zwaksten steeds meer lasten moeten dragen”, zegt hij. Dat ook de pensioenen boven 5.000 euro nog deels geïndexeerd worden en voortaan het indexbedrag van het minimumpensioen zullen volgen, is hem een doorn in het oog. “Voor elke beslissing die de rijken beschermt, moeten wij boeten. Dat vind ik bijzonder jammer.”

Filip François (69): ‘Je moet op comfort beknibbelen’

Met een pensioen van zo’n 2.400 euro beseft voormalig jeugdwerker Filip François dat er veel mensen zijn die het financieel zwaarder hebben. Toch is hij gefrustreerd door de uitgestelde indexering. “We kunnen zeker van dat bedrag leven, alleen wil je als gepensioneerde ook wel eens op reis gaan of een uitstap met de kleinkinderen doen. Als het pensioen pas later geïndexeerd wordt, moet je toch op comfort beknibbelen”, zegt hij.

Zelfs als middenklasser vreest hij daardoor voor de impact van de regeringsbeslissing. “De mensen met de laagste pensioenen krijgen vaak hulp via sociale tarieven. Als je in de inkomenscategorie daarboven zit, ben je voortdurend het slachtoffer.”

Filip Francois.RV

François en zijn vrouw gingen enkele jaren geleden een lening aan om hun huis te renoveren. Dat de regering nu de spelregels voor de pensioenen aanpast en daarmee op hun comfort weegt, zit hem dwars. “Er is weinig begrip voor gepensioneerden. We zijn een makkelijk slachtoffer als er bespaard moet worden. We kunnen geen treinen tegenhouden of veroordeelden vragen om zich bij de gevangenis te melden”, zegt hij.

Tegelijkertijd denkt hij dat de regering onderschat welke rol gepensioneerden binnen het sociaal weefsel spelen. Ze vangen bijvoorbeeld kleinkinderen op tijdens vakanties en zorgen zo dat anderen aan het werk kunnen blijven. “Ik doe ook veel vrijwilligerswerk, maar nu vraag ik me af of ik niet beter een flexi-job kan zoeken”, zegt hij.

Ook voor hem is het moeilijk om te bevatten dat de hoogste pensioenen in de toekomst verder zullen stijgen. “Ik wil gerust besparen, maar niet voor mensen die al een pensioen van 7.000 euro bruto hebben. Zij kunnen best even wachten op een indexering.”