Grimassend schuift Bert Engelaar aan tafel. Kruipt de stakingsmarathon stilaan in de kleren?

Bert Engelaar: “Neenee, ik heb vorig weekend 125 kilometer gefietst voor Kom op tegen Kanker. Zonder voorbereiding. Een ABVV-ploeg had me dat gevraagd en ik kon moeilijk weigeren: mijn mama is op haar 60ste overleden aan kanker. Als ik die afstand alleen had moeten afleggen, was ik onderweg al afgestapt, maar ik heb doorgebeten. Aan de finish zakte ik door mijn benen. Mijn broer, die ook voor het ABVV werkt, moest me opvangen. Als ik dat ooit nog eens doe, ga ik vooraf toch trainen.”

Wielrenner worden was nooit uw kinderdroom?

“Nee, ik wilde voetballer of kok worden. Dat eerste zal niet meer lukken, maar die koksdroom zit nog altijd in mijn hoofd. Ik kan echt veel klaarmaken: van stoofvlees tot asperges à la flamande en Aziatische gerechten. Dat heb ik geleerd van mijn moeder, die een cursus gastronomisch koken had gevolgd. Veel mensen willen na een drukke dag gaan sporten, ik sta graag in de keuken groenten te snijden terwijl ik naar een aflevering van F.C. De Kampioenen kijk. Mijn 13-jarige dochter en ik kennen alle afleveringen vanbuiten.”

Hoe was u als kind?

“Ik was een erge ADHD’er, maar in mijn tijd bestonden al die labels nog niet. Ik was gewoon een hevig baasje dat voortdurend op zijn stoel stond in de klas, en daarna in de hoek. Ik heb in het middelbaar Latijn-wetenschappen gevolgd. Mijn punten waren goed, maar ik bracht graag animo in de klas. Mijn medewerkers zeggen vaak: ‘Het is niet normaal hoeveel energie jij hebt en hoe goedgezind je altijd bent.’ Ik leef al 45 jaar met 2.000 kilometer per uur.”

Hebt u ooit pech gekend in het leven?

“Ik heb het niet altijd makkelijk gehad, vooral door de ellende die ik mezelf aandeed, maar het ergste was toch de dood van mama. Twee dagen na haar pensioen gingen we met ons gezin naar Center Parcs. Daar zei ze dat er iets scheelde. Een week later kreeg ze de diagnose dat ze kanker had. Het is snel bergaf gegaan en ze heeft uiteindelijk voor euthanasie gekozen.

“Mijn sociale reflex heb ik vooral van haar. Ze heeft ooit, als leerkracht zedenleer, de Koningin Paola-prijs gewonnen voor een project met leerlingen uit het beroepsonderwijs. Zelf heb ik me ook altijd ingezet voor mensen die het moeilijk hadden. Ik was monitor op een speelplein en op jeugdkampen. Ik ben ook lang voetbaltrainer geweest, dan krijg je te maken met kinderen van wie de ouders het lidgeld niet kunnen betalen. Met de club zochten we dan een oplossing.”

Hoe bent u bij de vakbond beland?

“Ik heb eerst een jaar politieke wetenschappen gestudeerd in Gent. (Draait met de handen in de lucht) De beste periode van mijn leven! Maar aan het einde van het jaar was ik wel gezakt. Omdat het geld mijn ouders niet op de rug groeide, heb ik daarna drie jaar maatschappelijk werk gevolgd aan de hogeschool. Ik ben afgestudeerd met grote onderscheiding, als primus van mijn jaar. De vakbond bood me meteen een job aan bij de juridische dienst en nu werk ik er al twintig jaar.”

In De Standaard zei u dat jullie het thuis niet breed hadden. Daar kwam kritiek op van mensen die niet begrepen hoe een gezin van twee onderwijzers arm kan zijn.

“Het is niet omdat je allebei een goed loon hebt, dat je het door omstandigheden niet moeilijk kunt hebben. Meer zeg ik daar niet over. Ik wilde ook de mythe tegenspreken dat leerkrachten sloten geld verdienen. In België krijg je op álles commentaar als je in de kijker loopt. Daar was ik niet op voorbereid, toen ik deze job aannam. Je mag niet akkoord gaan met mij, maar het moet wel beleefd blijven. Ik heb ook niet graag dat onze mensen Theo Francken of Bart De Wever uitschelden. Speel de bal, niet de man.”

‘Ik doe alsof scheldmails en bedreigingen me niet raken, maar inwendig vreten ze aan me.’Marco Mertens

Wat doet u als mensen u uitschelden?

“Ik heb al meegemaakt dat iemand me in het gezicht spuwde. Vroeger zou ik daar heftig op gereageerd hebben, nu probeer ik kalm te blijven. Het zegt vooral veel over de mens die zoiets doet. Laatst ging ik met mijn zonen en twee van hun vrienden naar een match van Anderlecht kijken. Eén van die jongens is van allochtone origine. Een man in een kostuum siste: ‘Kijk, die vuile sos is hier ook met zijn bruine vriendjes.’ Vroeger zou ik me omgedraaid hebben en naar die kerel gegaan zijn. Maar dan staan er de volgende dag filmpjes op het internet. Ik heb het dus maar genegeerd. Ook bij scheldmails of bedreigingen doe ik alsof ze me niet raken, maar inwendig vreten ze aan me. Eigenlijk zou ik die mensen een vriendelijke mail willen sturen om duidelijk te maken dat ik een redelijke man ben, maar volgens mijn woordvoerder haalt dat niks uit. Ik heb het eens geprobeerd, en ik moet hem gelijk geven.”

Welke kritiek irriteert u het meest?

“Dat de socialistische vakbond niks anders doet dan staken en dat we geen moer geven om de volgende generaties. Je kent die clichés wel. Als je zegt dat je leerkracht bent, klinkt het: ‘Aha, jij hebt een heel jaar congé!’ En als je voor de vakbond werkt, zeggen ze: ‘Aha, jij moet nooit werken!’ Wie dat zegt, kent mij niet. Ik heb bij de vakbond alle echelons doorlopen, ik klop verschrikkelijk veel uren en ik heb aan het loket heel veel mensen uit de problemen geholpen. Wij wonen vlak bij een sociale woonwijk: ook daar probeer ik de mensen bij te staan. Moet je daarvoor zo door het slijk gehaald worden?”

Sommigen noemen u de Conner Rousseau van de vakbond. Bent u ook een vernieuwer?

“Dat probeer ik toch te zijn, ja. Als voorzitter van de Vlaams-Brabantse afdeling heb ik ons ledenaantal verhoogd tot 52.000, terwijl andere centrales leden hebben verloren. Ik wil onze vakbond een smoel geven en ben niet vies van reclame. Wij hebben te lang gedacht dat we die commerciële reflex niet nodig hadden. ‘De mensen weten ons zo ook wel te vinden,’ klonk het. Maar intussen bleef het ledenaantal dalen. Ik heb bewezen dat je dat kunt omdraaien met een moderne aanpak. Daarom wilden sommige mensen mij op deze stoel zien. Maar ik ben hier ook al met mijn gezicht tegen de muur gelopen, hoor. Het blijft een vakbond. Die grote verzameling Duvel-glazen in mijn bureau, bijvoorbeeld, heb ik moeten uitleggen.”

‘Als wij 30.000 man op de been krijgen, komen die niet voor het piekjeshaar en het chique kostuum van Bert Engelaar.’Photo News

Hoe is uw passie voor Duvel ontstaan?

“Dat is gewoon het lekkerste bier ter wereld. Ik vond het leuk dat ze speciale glazen lanceerden. Toen ik er een paar had, kreeg ik er nog meer van collega’s. Ik geef soms meer dan 100 euro uit voor een glas, maar ik ruil ook veel. En Bjorn Ruytinx, de ex-voetballer die Café Sport uitbaat in Leuven, schenkt me geregeld Duvel-gadgets.”

Wat is uw Duvel-record op één avond?

“Oei, dat weet ik niet meer. Zegt dat genoeg?”

Tien Duvels?

“Ik ga niet liegen: dat is al gebeurd. Maar die wilde avonden zijn wel heel zeldzaam geworden.”

U houdt ook van darts. Oefent u op affiches van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez?

“Nee, da’s niet mijn stijl. Maar op vrijdagavond gooi ik graag een pijltje met vrienden. Dat is één van de weinige momenten waarop ik mijn werk even kan vergeten. Mijn maten zijn geen vakbondsmensen en kennen mij anders dan hoe ik in de media word geframed. (Wijst naar een cartoon van Marec aan de muur, waarop hij naast Conner Rousseau en Raoul Hedebouw wordt afgebeeld als ‘de nieuwe paus van de linkse kerk’) Die is heel leuk, maar ze zijn niet allemaal zo.”

U houdt van het spel in de media, hè?

(glundert) “Natuurlijk. Ik ben ook veel opener dan mijn voorgangers. Onze voorzitter, Thierry Bodson, is 64. Wij zijn snel goeie vrienden geworden, maar soms zegt hij: ‘Bert, ik word gek van je.’ Hij vindt mij een hyperkineet, maar we vullen elkaar goed aan. Bij mij heb je maar twee keuzes: ofwel klikt het, ofwel helemaal niet.”

Wie kiest uw kostuums?

“Ikzelf. Ik schenk daar veel aandacht aan en ze mogen gerust opvallen. Ook dat vinden ze hier speciaal. Ik ben al eens in een roze pak komen werken, maar dat vonden ze niet geslaagd. Ze verkiezen het cliché van de vakbondsman in jeansbroek, bottines, een gebreide trui en een rode vest eroverheen. Maar ik vind een kostuum veel mooier. Ik zal mensen nooit veroordelen voor hun kledingkeuze, maar zet mij hier in een fluwelen broek en basketsloefen en ik zou me niet goed voelen.”

‘Carl Devos, Paul De Grauwe en andere experts zeggen allemaal dat de meerwaardebelasting níét de allerrijksten zal treffen.’Marco Mertens

Wat vinden uw vier kinderen van uw mediaoptredens?

“Mijn jongste dochter vindt het nog schattig, en mijn twee zonen zeggen er niet veel over. Maar mijn dochter van 21 is geschrokken van de media-aandacht. Ze vindt het ook akelig wanneer mensen ons aanstaren op restaurant. Ze zijn wel trots, hoor, maar ze zeggen dat niet luidop. Mijn papa heeft onlangs voor het eerst gezegd: ‘Jongen, ik ben trots op je.’ Heel stil, zodat niemand het hoorde, maar hij zei het wel.”

NIEUWE LEPRALIJDERS

Wat is uw grootste probleem met de regering-De Wever?

“Ik begrijp dat er hervormd en bespaard moet worden, maar ondanks alle mooie praatjes worden de inspanningen niet eerlijk verdeeld. Ze halen alles bij de sociale zekerheid, terwijl de echte rijken de dans ontspringen.”

De regering wil 2,2 miljard euro van de sterkste schouders, onder meer via een meerwaardebelasting op aandelen, die 500 miljoen per jaar moet opbrengen. U hebt daar geen vertrouwen in?

“Nee. Carl Devos, Paul De Grauwe en andere experts zeggen allemaal dat de meerwaardebelasting níét de allerrijksten zal treffen. Het eerste voorstel van minister van Financiën Jan Jambon (N-VA) zal volgens vicepremier Vincent Van Peteghem (cd&v) meer kosten dan opbrengen. De N-VA, de MR en cd&v lobbyen allemaal voor vrijstellingen. Georges-Louis Bouchez belooft zijn achterban dat het ‘brol’ wordt en de kabinetschef van Jambon bakt op een lezing zoete broodjes met ondernemers en fiscalisten. Mag ik dan bedenkingen hebben? Voor de beperking van de werkloosheid in de tijd kan het niet snel genoeg gaan. Zonder overleg met de vakbonden worden volgend jaar in een paar maanden tijd 180.000 mensen van de dop gesmeten, maar de sterkste schouders belasten ligt heel gevoelig. Raar, hè?”

Engelaar: ‘De regering holt de sociale zekerheid voortdurend uit door fiscaal voordelige systemen te creëren: flexi-jobs, studentenjobs, bedrijfswagens.’Photo News

Hoe moet Vooruit reageren?

“Conner Rousseau zegt dat hij de beperking van de werkloosheid in de tijd zal blokkeren als er geen goede meerwaardebelasting komt. We zullen hem aan zijn woord houden. Onze politici maken graag vergelijkingen met andere Europese landen. Wel, in Denemarken is er een meerwaardebelasting van 42 procent. In Noorwegen bedraagt die 37,8 procent en in Frankrijk 34 procent. Wij zitten hier te lullen over 10 procent, en dat is voor sommigen al te veel.”

U zei eerder al dat Vooruit niet in deze regering had mogen stappen. Moeten ze die laten vallen?

“Ja. Wat vorige zomer op tafel lag, was vreselijk. Het was één grote lynchpartij van de vakbonden en de ziekenfondsen. Vooruit is erin geslaagd om veel lelijke dingen van de N-VA en de MR uit het regeerakkoord te halen, en daar ben ik hun echt dankbaar voor. Ze hebben ook de index gered en de meerwaardebelasting binnengehaald. Maar je kunt niet blíjven zeggen: ‘Zonder ons was het nog erger geweest.’ De laatste weken moeten ze in de pers te vaak toegeven: ‘Oei, dat was niet de bedoeling.’”

Hoezo?

“Mensen die een opleiding voor een knelpuntberoep volgen, zullen na twee jaar óók hun werkloosheidsuitkering verliezen. Dankzij onze druk is Vooruit erin geslaagd om de zorgopleidingen te redden, maar de rest is gejost. En wat David Clarinval (MR-minister van Werk, red.) ons nu voorschotelt, is ook niet te vreten: de uitbreiding van de flexi- en studentenjobs, de herinvoering van de proefperiode bij een aanwerving, hyperflexibele werkroosters, de beperking van de opzegtermijnen... Werkgevers moeten straks hoogstens een jaarloon uitbetalen als ze iemand ontslaan. Dan vraag ik me af: wat zit Vooruit nog in die regering te doen?

‘Uiteraard kun je sommige mensen naar een job leiden: degenen die kúnnen werken, mag je achter de veren zitten. Maar dat gebeurt al: er zijn in Vlaanderen nog nooit zoveel werklozen gesanctioneerd.’Marco Mertens

“Ook het discours van Arizona stoort me mateloos. Asielzoekers, werklozen, langdurig zieken en ambtenaren worden allemaal afgeschilderd als profiteurs. Dat zijn blijkbaar de nieuwe lepralijders. Bon, ik zal dan wel pater Damiaan spelen: die werd eerst ook verguisd, en daarna heilig verklaard.” (gniffelt)

Overdrijft u niet? België was het enige land ter wereld waar je eeuwig van een werkloosheidsuitkering kon genieten. Uit De Stemming, het kiezersonderzoek van de VRT en De Standaard, blijkt dat 73 procent de beperking van de werkloosheid steunt.

“Als je mensen hun uitkering afpakt, moet je ze ook een job aanbieden. Ik weet nog altijd niet hoe de regering die 180.000 werklozen naar ‘het ultieme jobaanbod’, zoals in het regeerakkoord staat, wil leiden. Veel geschorste werklozen zullen aankloppen bij de OCMW’s, maar die kunnen dat niet aan. Ze verzuipen nu al, omdat ze geen maatschappelijk werkers vinden. De problemen bij het OCMW van Anderlecht hadden veel te maken met een schrijnend personeelstekort. Binnenkort krijgen zij er nog een lawine van aanvragen bij. Dat wordt een drama.”

Kunnen die mensen niet gewoon solliciteren? Er staan 172.000 vacatures open en er zijn 180.000 langdurig werklozen, maar we vinden geen buschauffeurs. Dat is toch geen baan waarvoor je lang moet studeren?

“U stelt het voor alsof iedereen met een bus kan rijden, maar je hebt wel een rijbewijs en sociale vaardigheden nodig. Er bestaat geen match tussen de groep langdurig werklozen en de meeste knelpuntberoepen. Uiteraard kun je sommige mensen naar een job leiden: degenen die kúnnen werken, mag je achter de veren zitten. Maar dat gebeurt al: er zijn in Vlaanderen nog nooit zoveel werklozen gesanctioneerd.”

Meer dan 55.000 werklozen zitten al minstens acht jaar thuis. Kun je hen nog werkzoekenden noemen?

“Een groep werklozen wordt met rust gelaten, omdat geen enkele werkgever hen zal aannemen. Dat zijn mensen met een rugzakje: trauma’s, beperkingen, verslavingen... Die krijg je niet zomaar aan het werk.”

Horen zij dan wel thuis in de werkloosheid?

“We gaan hen toch niet van de rotsen gooien, zoals in Sparta? Zij hebben ook recht op een waardig leven, en een OCMW-uitkering is geen vetpot. Ik betaal graag belastingen om die mensen uit de armoede te houden, zodat hun kinderen naar de tandarts en op schoolreis kunnen.”

LAGER PENSIOEN

In De Morgen zei u: ‘Ik wil het imago doorbreken van de verstarde vakbond die alleen maar aan staken denkt.’ Dat lukt nog niet zo goed, nee?

“Ik neem daar geen woord van terug. Journalisten vinden het tof om in luchthavens en stations reizigers te interviewen die door stakingen getroffen zijn. Maar wij doen veel meer dan staken. Wij helpen mensen hun belastingbrief in te vullen, hun pensioenaanvraag in te dienen, te leren solliciteren... Dat hebben we te weinig in de verf gezet. Het liefste wat ik deed als vakbondssecretaris was over een herstructurering onderhandelen met bedrijfsleiders. Dan zochten we samen naar oplossingen in het belang van het bedrijf en het personeel. De media stellen dat altijd voor als confrontaties met brandende autobanden, maar ik heb daar veel vrienden aan overgehouden. Niet elke werkgever is een tiran. Ik kan u een lange lijst van ondernemers geven die allemaal zullen zeggen: ‘Met Bert kun je praten.’”

‘Er is veel kritiek geweest op de spoorstakingen. Negen dagen aan een stuk vond ik ook overdreven. Maar uit De Stemming bleek wel dat er bij de bevolking nog veel begrip is voor de acties.’Photo News

Hebt u al met premier De Wever gesproken?

“Eén keer, samen met de andere vakbondsleiders en met werkgevers en hun organisaties. Hij beloofde dat we een overlegkader zouden krijgen om over te onderhandelen: nog niks van gezien. Als er geen ruimte voor overleg is, moeten wij staken.”

Wat heeft de stakingsmarathon al opgeleverd? De regering haalt de schouders op en een groot deel van de bevolking steunt de maatregelen.

“Zonder onze acties was het kunstenaarsstatuut gesneuveld en zouden de mensen die een zorgopleiding volgen ook hun uitkering verliezen. Als wij 30.000 man op de been krijgen, komen die niet voor het piekjeshaar en het chique kostuum van Bertje Engelaar. Die mensen staan daar omdat ze het regeringsbeleid niet pikken en ons vragen om acties te organiseren. De resultaten van De Stemming vond ik niet verrassend. Onze bevolking telt maar 13 procent ambtenaren: dan is het logisch dat 70 procent zegt dat er bespaard mag worden op de ambtenarenpensioenen. Iedereen denkt: zolang ik maar niet word geraakt. Daarom is er ook zo’n brede steun om de werklozen en langdurig zieken te pakken. Maar 70 procent van de Belgen is ook voorstander van een vermogenstaks: waarom staat die niet in het regeerakkoord?”

Vindt u het fair dat een treinbegeleider of militair op zijn 56ste met pensioen mag, terwijl een ploegenarbeider zeven à acht jaar langer moet werken voor een lager pensioen?

“Ik ken een militair die op zijn 50ste met pensioen mocht, na een aantal zware buitenlandse missies. Dat is verdedigbaar, want die man was fysiek en mentaal kapot.”

We hebben massa’s cipiers, politieagenten en technici te weinig: kunnen militairen op hun 50ste niet doorschuiven naar die jobs?

“Sommigen wel, maar ik ben de laatste om te zeggen dat iemand op zijn 56ste niet met pensioen mag gaan. Bij het spoor zijn dat er zeven per jaar. Je kunt zeggen: ‘Schaf het af.’ Maar kunnen we dan ook kijken naar de onmenselijke uurroosters bij de NMBS? Naar het mismanagement, het Mexicaanse leger aan directeurs en de botte besparingspolitiek? Er is veel kritiek geweest op de spoorstakingen. Negen dagen aan een stuk vond ik ook overdreven. Maar uit De Stemming bleek wel dat er bij de bevolking nog veel begrip is voor de acties. De vakbonden en de directies zitten trouwens rond de tafel, en de acties zijn opgeschort.”

België is het land met de kortste carrières van heel Europa. De Belg werkt gemiddeld amper 33 jaar. Waarom zouden wij minder lang moet werken dan de rest van Europa?

“U en ik kunnen gerust doorgaan tot 67 jaar. Maar ik ben jarenlang vakbondssecretaris geweest voor de bouw- en de schoonmaaksector. Die mensen kunnen dat niet zo lang volhouden.”

Dat hoeft toch niet? Zij zijn meestal op hun 18de begonnen, wat maakt dat ze vanaf hun 60ste met pensioen kunnen gaan, op voorwaarde dat ze 42 jaar hebben gewerkt.

“Maar dan moet je wel aan 234 werkdagen per jaar komen. Heb je twee jaar kanker gehad, of was je tijdens de coronajaren tijdelijk werkloos, dan tellen die jaren niet mee. Amper 1 procent van de vrouwen en 3 procent van de mannen komen daarvoor in aanmerking.”

‘Ik ben geen onverantwoordelijke zot die niet aan onze kinderen en kleinkinderen denkt. Maar in vergelijking met andere landen liggen de pensioenkosten niet te hoog.’HUMO

Veel anderen zullen één of twee jaar later met pensioen kunnen gaan. Waarom doet het ABVV alsof iedereen verplicht tot 67 jaar moet werken?

“Voor veel mensen zal dat zo zijn, omdat de periodes waarin ze werkloos of ziek waren niet meer gelijkgesteld worden. Vroeger mochten mensen die kapotgewerkt waren met brugpensioen gaan, maar die mogelijkheid is afgeschaft. De voorwaarden voor een landingsbaan zijn verstrengd en de langdurig zieken worden opgejaagd om weer aan het werk te gaan.”

De regering zegt dat ze moet hervormen om de pensioenen betaalbaar te houden. U lijkt daar niet van wakker te liggen.

(fel) “Ik lig daar wél van wakker! Ik ben geen onverantwoordelijke zot die niet aan onze kinderen en kleinkinderen denkt. Maar in vergelijking met andere landen liggen de pensioenkosten niet te hoog. Wij geven nu 11,2 procent van het bbp uit aan pensioenen. Tegen 2070 zal dat 13,7 procent zijn. Sommige Europese landen zitten nu al op dat niveau. Waarom zouden wij dat dan niet kunnen?”

U gaat in tegen wat economen, de EU, de OESO en de Nationale Bank al twintig jaar zeggen: we moeten de vergrijzingskosten onder controle krijgen om uit de problemen te blijven.

“Niet alle economen zeggen dat. De pensioenen zijn perfect betaalbaar, het is gewoon een politieke keuze. Weet u hoeveel een kamer in een rusthuis kost? 2.200 euro! Een ambtenaar heeft een pensioen van 2.400 euro, de gemiddelde werknemer één van 1.500 euro. Dan moet je de ambtenarenpensioenen niet verlagen, maar die van de werknemers verhogen.”

Dan gaan we toch failliet? België heeft nu al een hoge staatsschuld, een zware belastingdruk en een begrotingstekort van 27 miljard euro, dat zonder de pensioenhervorming nog verder zou oplopen.

“Maar je kunt ook op andere dingen besparen en je moet naar de inkomsten durven te kijken. De regering holt de sociale zekerheid voortdurend uit door fiscaal voordelige systemen te creëren: flexi-jobs, studentenjobs, bedrijfswagens... Die kosten de sociale zekerheid miljarden per jaar. En dan zeggen ze: ‘Tiens, de kas wordt niet meer gevuld, we moeten in de uitgaven snijden.’ CEO’s en andere grootverdieners betalen minder belastingen op hun loon dan arbeiders. Dat is toch niet fair? De werkgevers krijgen een fiscale vrijstelling voor de eerste werknemer die ze aanwerven. Dat kost 500 miljoen euro per jaar, maar iedereen is het erover eens dat het weggesmeten geld is, zeker bij een krappe arbeidsmarkt. Schaf die vrijstelling dan af!

‘Het draagvlak voor wat Conner Rousseau aan het doen is in de regering is aan het wegsmelten.’HUMO

“De loonmassa van alle flexi-jobbers bedroeg in 2024 al 710 miljoen euro. Tien keer meer dan in 2017! De jobstudenten verdienden samen meer dan 2 miljard euro. Die twee systemen kosten de sociale zekerheid 250 miljoen euro per jaar aan gemiste inkomsten, maar ze worden nog uitgebreid. In de supermarkten zie je bijna alleen nog studenten en flexi-jobbers. We zijn reguliere jobs aan het vernietigen en ondergraven zo ons sociaal systeem. In vergelijking daarmee is de meerwaardebelasting een slag in het water.”

Vincent Van Peteghem betreurt dat de vakbonden geen verantwoordelijke partner meer zijn, omdat ze hun leden niet meer uitleggen waarom bepaalde maatregelen nodig zijn. De N-VA beschuldigt jullie zelfs van fake news-campagnes.

“Ik heb van de N-VA geen lessen te krijgen. Hun fractieleider Axel Ronse werd onlangs nog twee keer gecorrigeerd door een factcheck.”

Het ABVV beweerde meermaals dat de premies voor nachtarbeid zijn afgeschaft. Waarom is het nodig om mensen boos te maken met onwaarheden?

“Dat stond in de eerste plannen van Arizona. Ik heb nooit beweerd dat ze overal zijn afgeschaft, maar in de distributiesector is dat wel zo. Als je de nachtarbeid pas laat beginnen om middernacht, in plaats van om 20 uur, verliest het personeel de premies van de uren ervoor.”

Jullie hebben de leerkrachten ook verteld dat de pensioenmaatregelen hun honderdduizenden euro’s zullen kosten. Maar die hervorming gaat zo geleidelijk in dat ze pas in 2062 op volle kracht komt. Een oudere leerkracht zal daar toch bijna niks van voelen?

“Ik ben niet verantwoordelijk voor wat elke ABVV’er zegt. Voor leerkrachten die dicht bij hun pensioen staan, zal het verlies wel meevallen. Maar mijn dochter van 21, die straks afstudeert als kleuterjuf, zal langer moeten werken en minder pensioen ontvangen.”

Veel jongeren rekenen niet eens meer op een pensioen.

“Weet u hoe dat komt? Mijn kinderen hebben op school nog nooit een goede uitleg gekregen over hoe het pensioensysteem werkt. Ze weten daar niets over, behalve wat ze horen in de media en op TikTok. Daar overheerst de framing dat het geld op is en de pensioenen onbetaalbaar zijn. We moeten hun uitleggen dat ze beter wél belastingen zouden betalen als ze een studentenjob doen, vooral als dat zou meetellen voor hun pensioen.”

‘We zijn reguliere jobs aan het vernietigen en ondergraven zo ons sociaal systeem. In vergelijking daarmee is de meerwaardebelasting een slag in het water.’Marco Mertens

Op 25 juni houden jullie een nieuwe actiedag. Volgens Conner Rousseau doen de vele stakingen het draagvlak voor de vakbonden wegsmelten.

“Ah ja? Het draagvlak voor wat hij aan het doen is in de regering is ook aan het wegsmelten.”

Hoe is jullie relatie?

“Conner heeft een groot ego, maar het mijne is minstens even groot. Dat botst soms. We hebben veel respect voor elkaar, maar sinds de regeringsvorming verloopt onze relatie stroever. Ik vond het ambetant dat we op 1 mei zo tegen elkaar werden uitgespeeld.”

In Het Nieuwsblad zei een kopstuk van Vooruit dat u op het partijbureau geen kritiek geeft op de regeringsbeslissingen: ‘Hij lijkt het met alles eens te zijn. Maar de dag erna staat hij op de barricaden om ons onderuit te halen.’ Waar speelt u toneel?

“Ik speel nooit toneel. Maar als ik ergens te gast ben, gedraag ik me beleefd. Vroeger had de vakbond een vast zitje in het partijbureau van de socialisten. Conner Rousseau heeft dat afgeschaft, maar ik mag als genodigde komen luisteren. Als ik iets te zeggen heb, doe ik dat eerlijk en recht voor de raap. Na de verschijning van dat artikel heb ik gevraagd wie die anonieme partijtopper was. Niemand zei iets. Dat vond ik flauw. De laatste twee keer ben ik niet meer naar het partijbureau gegaan.”

Het is bijna zomer. Hoe ziet uw ideale vakantie eruit?

“Wij gaan met ons gezin naar Rhodos. Zolang de kinderen nog mee willen, pas ik me graag aan. Maar naar het strand krijgen ze me niet mee. Ik heb een fobie voor strandzand. Als mijn kinderen naar de zee gaan, blijft papa op de dijk. (Knipoogt) Daar kan ik op mijn gemak een Duvel drinken.”

© Humo